Długo zbierałam myśli, by następnie długo zbierać się do napisania więcej niż dwóch zdań o „Chacie nad Wisłokiem” i naszej bieszczadzkiej przygodzie. W mojej głowie ciągle kotłują się przedwyjazdowe wyobrażenia, towarzyszące mi od początku emocje, pocztówkowe widoki, wspólne posiłki i żwawe rozmowy. Każda scena, każdy kadr, każde słowo zrobiły na mnie niesamowite wrażenie. Może to kwestia odległości, może chodzi o domenę nieznanego, może to zasługa Gospodarzy, może to odmienność od mojej codzienności, może to wiosenne słońce, czy lokalne jedzenie… Wypadałoby się nad tym dłużej pochylić.
Długo zbierałam myśli, by następnie długo zbierać się do napisania więcej niż dwóch zdań o „Chacie nad Wisłokiem” i naszej bieszczadzkiej przygodzie. W mojej głowie ciągle kotłują się przedwyjazdowe wyobrażenia, towarzyszące mi od początku emocje, pocztówkowe widoki, wspólne posiłki i żwawe rozmowy. Każda scena, każdy kadr, każde słowo zrobiły na mnie niesamowite wrażenie. Może to kwestia odległości, może chodzi o domenę nieznanego, może to zasługa Gospodarzy, może to odmienność od mojej codzienności, może to wiosenne słońce, czy lokalne jedzenie… Wypadałoby się nad tym dłużej pochylić.
